Pembuangan Salutan Marin di Limbungan

Theindustri perkapalanmenyumbang 90% daripada perdagangan global. Armada dunia semasa terdiri daripada lebih daripada 100,000 kapal dagang, termasuk kapal pengangkut pukal,kapal tangki, kontena, kargo am, feri dan kapal penumpang. Seperti yang digambarkan dalam foto di bawah, kapal dagang biasa terdiri daripada kawasan yang berbeza seperti badan kapal bawah air, kawasan atas but, geladak, tangki balast, bahagian atas dan struktur atas serta bahagian dalam kapal. Salutan marin yang berbeza adalah penting dan disesuaikan untuk melindungi permukaan kapal daripada kakisan, haba atau kebakaran, dan kekotoran. Sistem salutan biasanya merangkumi beberapa lapisan salutan: akot primer, satu atau lebih kot perantaraan, dan kot atas.

Di bawah perlindungan salutan, kapal boleh beroperasi untuk hayat perkhidmatan selama 20-30 tahun. Walau bagaimanapun, degradasi salutan dan pengaratan permukaan kapal berlaku semasa pengangkutan marin, yang memerlukan kapal berlabuh untuk pembaikan dan penyelenggaraan pada selang waktu 3–5 tahun. Semasa pembaikan kapal, bahan asing pada permukaan salutan kapal seperti minyak, gris, garam, organisma marin yang melekat dan lendir, dibasuh dengan air bertekanan tinggi, diikuti dengan penyingkiran karat dan salutan melalui pembersihan tompok atau letupan penuh.

Letupan kasar (iaitu, letupan pasir) menggunakan tekanan udara, tekanan air atau daya emparan untuk mendorong aliran halaju tinggi bahan pelelas terhadap permukaan untuk menghilangkan karat, skala pengisar, kotoran dan cat lama serta menghasilkan permukaan yang kasar profil. Letupan tidak kasar menghilangkan bahan cemar permukaan dan salutan tanpa menggunakan bahan pelelas. Walau bagaimanapun, ia tidak boleh mencipta profil permukaan, dan oleh itu, ia digunakan terutamanya untuk permukaan berprofil lama dan bukannya permukaan keluli baharu.

Selama bertahun-tahun, letupan kasar kering telah menjadi kaedah paling cekap dan menjimatkan digunakan pada permukaan besar untuk menanggalkan cat lama, karat dan kekotoran lain. Foto (a) menggambarkan mekanisme kerja mudah letupan tekanan udara yang paling banyak digunakan, di mana udara termampat digunakan untuk mendorong bahan kasar ke bahan kerja. Letupan tekanan udara digunakan dalam persekitaran terbuka kerana kapal terlalu besar untuk kemudahan dalaman. Media yang melelas seperti mineral semula jadi (cth., garnet dan olivin), pasir logam, sanga arang batu, sanga tembaga dan sanga metalurgi lain lazimnya digunakan selepas pengharaman pasir silika kerana silikosis. Dalam proses ini, sejumlah besar sisa pepejal dihasilkan, yang terdiri daripada bahan pelelas dan cip cat yang tercemar. Selanjutnya, letupan kasar kering terbuka mempunyai cabaran yang semakin meningkat dari segi pematuhan terhadap peraturan kesihatan dan persekitaran negeri dan tempatan. Untuk tujuan ini, usaha telah dilaburkan untuk mengurangkan pelepasan habuk, termasuk penggunaan letupan vakum, penggunaan penahan habuk., dan pembangunan sistem (separuh) automatik. Peraturan kerajaan dan tempatan semakin mengehadkan penggunaan letupan kering di udara terbuka, dengan itu mendorong pembangunan penyelesaian teknologi baharu seperti mencari media dan teknik letupan alternatif.

Kaedah letupan kasar basah telah dibangunkan untuk mengurangkan pelepasan habuk dan penjanaan sisa. Kaedah pelelas basah yang digunakan dalam industri pembaikan kapal boleh dibahagikan kepada dua kategori: letupan kasar udara dengan penambahan air (iaitu, letupan wap atau letupan buburan), dan letupan air dengan penambahan kasar (iaitu, letupan hidraulik). Dalam blastin hidraulikg (Foto (b)), air tekanan tinggi (200–700 bar) digunakan untuk memacu bahan pelelas ke permukaan. Sebaliknya, dalam letupan buburan (Foto (c)), pelelas halus yang terampai dalam cecair ditayangkan pada halaju tinggi oleh pancutan udara termampat, atau kurang biasa, pam emparan tekanan tinggi. Berbanding dengan letupan hidraulik, letupan buburanadalah 'lebih lembut', mencapai kemasan yang lebih halus, dan mempunyai penggunaan air yang lebih rendah. Walau bagaimanapun, berbanding dengan kaedah pelelas kering, kedua-dua teknik menjana aliran sisa tambahan, iaitu air sisa.

Satu lagi kaedah letupan basah yang popular ialah letupan air tanpa sebarang bahan pelelas, yang dipanggil jet air. Pancutan air bertekanan ultratinggi (UHP) adalah salah satu kaedah penyediaan permukaan yang paling pesat berkembang digunakan di kawasan pembaikan kapal. Dalam pancutan air UHP (Foto (d)), pam UHP menekan air tawar menjadi tekanan ultratinggi (biasanya 2000 bar sebagai minimum) stream dan kemudian melewatinya melalui muncung berputar dengan orifis kecil, membentuk aliran letupan intensif untuk menghilangkan cat lama, karat dan bahan cemar permukaan yang lain. Sistem ini biasanya dilengkapi dengan sistem sedutan vakum untuk mengumpul air sisa dan cip cat sisa. Tanpa penggunaan media yang melelas, jumlah sisa yang dihasilkan sangat berkurangan. Namun begitu, sistem kitar semula air di tapak adalah penting untuk penggunaan air tawar yang mampan.

Teknik lain seperti letupan ais kering, kriogenik N₂jet, penyahlukisan plasma, dan penyahlukisan laser telah dibangunkan dan semakin digunakan dalam proses penyingkiran salutan untuk meminimumkan penjanaan sisa.

Selamat datang untuk melawati laman web kamiwww.cnbstec.comuntuk maklumat lanjut.