حذف پوشش دریایی در کارخانه کشتی سازی

راصنعت حمل و نقل90 درصد تجارت جهانی را حمل می کند. ناوگان جهانی کنونی شامل بیش از 100000 کشتی تجاری از جمله کشتی های فله بر است.تانکرها، کانتینرها، بارهای عمومی، کشتی ها و کشتی های مسافربری. همانطور که در عکس زیر نشان داده شده است، یک کشتی تجاری معمولی شامل نواحی متمایز مانند بدنه زیر آب، قسمت بالای چکمه، عرشه، مخازن بالاست، رویه‌ها و روسازه‌ها و فضای داخلی کشتی است. پوشش های مختلف دریایی برای محافظت از سطوح کشتی در برابر خوردگی، گرما یا آتش سوزی و رسوب بسیار حیاتی و طراحی شده اند. یک سیستم پوشش معمولاً شامل چندین لایه از پوشش است: الفکت پرایمر، یک یا چند کت میانی و یک روکش.

تحت حفاظت پوشش ها، یک کشتی می تواند برای طول عمر 20 تا 30 سال کار کند. با این حال، تخریب پوشش و زنگ‌زدگی سطوح کشتی در طول حمل‌ونقل دریایی اتفاق می‌افتد، که نیاز به لنگر انداختن کشتی برای تعمیر و نگهداری در فواصل زمانی 3 تا 5 ساله دارد. در طول تعمیر کشتی، مواد خارجی روی سطوح پوشش کشتی مانند روغن، گریس، نمک‌ها، ارگانیسم‌های دریایی چسبیده و لجن با آب پرفشار شسته می‌شوند و به دنبال آن زنگ‌زدگی و پوشش‌ها از طریق تمیز کردن نقطه‌ای یا انفجار کامل پاک می‌شوند.

انفجار ساینده (به عنوان مثال، سنگ ریزه) از فشار هوا، فشار آب یا نیروی گریز از مرکز استفاده می کند تا جریانی با سرعت بالا از یک ماده ساینده را بر روی سطح به حرکت درآورد تا زنگ، رسوب آسیاب، خاک و رنگ های قدیمی را از بین ببرد و سطحی ناهموار ایجاد کند. مشخصات. انفجار غیر ساینده آلاینده ها و پوشش های سطحی را بدون استفاده از مواد ساینده از بین می برد. با این حال، نمی تواند یک پروفیل سطح ایجاد کند، و بنابراین، در درجه اول برای سطوح پروفیل قدیمی به جای سطوح فولادی جدید استفاده می شود.

برای سال‌های متمادی، ساینده خشک کارآمدترین و مقرون به صرفه‌ترین روشی است که بر روی سطوح بزرگ برای حذف رنگ‌های قدیمی، زنگ زدگی و سایر ناخالصی‌ها اعمال می‌شود. عکس (الف) مکانیسم کار ساده پر استفاده ترین انفجار فشار هوا را نشان می دهد، که در آن از هوای فشرده برای به حرکت درآوردن مواد ساینده به قطعه کار استفاده می شود. انفجار با فشار هوا در یک محیط در هوای آزاد استفاده می شود زیرا کشتی ها برای یک مرکز داخلی بسیار بزرگ هستند. مواد ساینده مانند مواد معدنی طبیعی (مانند گارنت و الیوین)، سنگ‌ریزه‌های فلزی، سرباره زغال‌سنگ، سرباره مس، و سایر سرباره‌های متالورژیکی معمولاً پس از ممنوعیت شن سیلیس به دلیل سیلیکوزیس استفاده می‌شوند.. در این فرآیند مقدار زیادی زباله جامد تولید می شود که از مواد ساینده و تراشه های رنگ آلوده تشکیل شده است. علاوه بر این، انفجار ساینده خشک در هوای آزاد از نظر انطباق با مقررات بهداشتی و محیطی ایالتی و محلی، چالش فزاینده ای دارد. برای این منظور، تلاش هایی برای کاهش انتشار گرد و غبار از جمله استفاده از انفجار خلاء، استفاده از سرکوب کننده های گرد و غبار سرمایه گذاری شده است.، و توسعه سیستم های (نیمه) اتوماتیک. مقررات دولتی و محلی به طور فزاینده ای استفاده از انفجار خشک در هوای آزاد را محدود می کند و در نتیجه باعث ایجاد انگیزه برای توسعه راه حل های فن آوری جدید مانند یافتن رسانه ها و تکنیک های انفجار جایگزین می شود.

روش های انفجار ساینده مرطوب برای کاهش انتشار گرد و غبار و تولید زباله توسعه داده شد. روش‌های ساینده مرطوب مورد استفاده در صنعت تعمیر کشتی را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد: انفجار هوا ساینده با افزودن آب (یعنی انفجار بخار یا دوغاب) و واتر بلاست با افزودن ساینده (یعنی انفجار هیدرولیک). در بلاستین هیدرولیکg (عکس (ب))، آب با فشار بالا (200 تا 700 بار) برای هدایت ساینده ها به سطح استفاده می شود. در مقابل، در انفجار دوغاب (عکس (c))، مواد ساینده ریز معلق در یک مایع با سرعت بالایی توسط یک جت هوای فشرده یا به‌طور معمول، یک پمپ گریز از مرکز فشار بالا پخش می‌شوند. در مقایسه با انفجار هیدرولیک، دوغاب بلاستملایم‌تر است، به پایان ظریف‌تری می‌رسد و مصرف آب کمتری دارد. با این حال، در مقایسه با روش ساینده خشک، هر دو روش یک جریان زباله اضافی، به عنوان مثال، فاضلاب تولید می کنند.

یکی دیگر از روش های رایج تر بت بلاست، واتر بلاست بدون هیچ گونه مواد ساینده است که به آن واتر بلاست می گویند. جت آب با فشار فوق‌العاده (UHP) یکی از سریع‌ترین روش‌های آماده‌سازی سطح است که در محوطه‌های تعمیر کشتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در جت آب UHP (عکس (د))، پمپ UHP آب شیرین را تحت فشار قرار می دهد و به یک فشار بسیار بالا (معمولا حداقل 2000 بار) فشار می آورد.eam و سپس آن را از طریق نازل های چرخشی با روزنه های کوچک عبور می دهد و جریان انفجار شدیدی را برای حذف رنگ های قدیمی، زنگ زدگی و سایر آلودگی های سطحی تشکیل می دهد. این سیستم معمولاً مجهز به سیستم مکش خلاء برای جمع آوری فاضلاب و تراشه های رنگ زباله است. بدون استفاده از رسانه های ساینده، میزان ضایعات تولید شده تا حد زیادی کاهش می یابد. با این وجود، یک سیستم بازیافت آب در محل برای استفاده پایدار از آب شیرین مهم است.

سایر تکنیک‌ها مانند انفجار یخ خشک، N برودتی₂جت، رنگ‌زدایی پلاسما، و رنگ‌زدایی لیزری توسعه یافته‌اند و به طور فزاینده‌ای در فرآیند حذف پوشش برای به حداقل رساندن تولید زباله استفاده می‌شوند.

به وبسایت ما خوش آمدیدwww.cnbstec.comبرای اطلاعات بیشتر.